عطار نسشابوری    شاعروعارف مشهورایرانی در سال 540ه ق در نیشابور به دنیا آمد از کودکی ونوجوانی عطار اطلاع چندانی دردست نداشت. پدرش ازمشایخ شهربود وبه عطاری اشتغال داشت عطارنیز شغل پدررا ادامه داد. وی را درهمان اوان انقلابی باطنی دست داد وچون سرمایه ای بزرگ از ادب وشعر اندوخته بود اندیشه های عرفانی خود را به نظم در آورد.عطار بخشی از عمر خود را به رسم سالکان طریقت در سفر گذراند  و از مکه تا ماوراالنهر بسیاری از مشایخ را زیارت کرد و در همین سفر ها و ملاقت ها بود که به خدمت مجدالدین بغدادی نیز رسید.چنان که از آثار عطار برمی آید او به طب حکمت نجوم ادب و علوم دینی و بسیار علاقه مند بود و از آن ها اطلاع داشت.ولی نسبت به فلسفه نظر خوبی نداشت و برعکس به عرفان به ویژه داستان ها وسخنان صوفیه را بسیار می پسندید.شیخ عطار نیشابوری در سال618ه-ق در زادگاه خود درگذشت و در همان شهر نیز به خاک سپرده شد.
اغلب شاعران پس از عطار او را به بزرگی یاد کرده و مقام عرفانی او را ستوده اند.ابیات زیر نمونه ای از آن هاست:

من آن مولای رومی ام که از نطقم شکر ریزد
                                                            ولیکن در سخن گفتن غلام شیخ عطارم {مولوی}

مرا از شاعری خود عار ناید
                                         که در صد قرن یک عطار ناید.{شیخ محمود شبستری}


آن کتابی که پر ز اسرار است
                                        منطق الطیر شیخ عطار است.{نسیمی}